W wielu miejscowościach Morawach odbywają się co roku hody – kolorowe święto ludowe. Jest to uroczystość szczególnie mocno kultywowana w regionie morawskiego Slovacka, która ma swoje korzenie jeszcze w czasach pogańskich. Dzisiaj powiązana jest najczęściej z oddawaniem czci temu świętemu, któremu poświęcony jest miejscowy kościół, albo z innym wydarzeniem z życia Kościoła Katolickiego.
Podczas tej uroczystości można zobaczyć żywą tradycję oraz folklor. Terminy hodów można bez trudu odnaleźć w internecie wpisują nazwą danej miejscowości oraz słowo hody. Zaskakująca dla nas może być duża liczba młodych ludzi, zaangażowanych w przygotowania i biorących udział w hodach. Wydaje mi się, że w Polsce podobnymi sprawami zajmują się tylko coraz bardziej nieliczne Koła Gospodyń Wiejskich i że jest to domena jedynie starszych babć. Ale dbaniem o ciągłość tradycji na Morawach zajmuje się naprawdę wielka liczba młodych ludzi, dla których jest to nie tylko fajna zabawa, ale i pewna doza nobilitacji.
Zatem – hody organizuje miejscowa społeczność młodych ludzi, którą określa się mianem chasa. Gwarantem odpowiedniego przebiegu uroczystości są starek i starka, „głównodowodzący” wybrani spośród chasy. Jednym z pierwszych ich zadań jest wybranie w lesie wysokiego drzewa, które zostanie później ścięte, okorowane, pozbawione gałęzi, udekorowane i ustawione w centrum miejscowości. Jest to tak zwana máje. O symbolice i zwyczajach związanych z „mają” trudno napisać coś generalnego, bo każdy region ma swoje własne zwyczaje, swój sposób dekorowania czy stawiania tej statui.
Hody trwają zazwyczaj więcej niż jeden dzień. W ich skład wchodzą takie wydarzenia jak, przekazanie przez starostę hodowego prawa starkom, uroczysta msza, bal, uczty i przede wszystkim korowód. Oczywiście wszyscy czynni uczestnicy hodów ubrani są w tradycyjne dla danej miejscowości stroje ludowe.
Najbardziej widowiskową częścią hodów jest průvod, czyli korowód. Korowodowi towarzyszy orkiestra grająca ludowe pieśni; starek i starka , z pomocą innych uczestników korowodu częstują przechodniów winem lub lokalnymi nalewkami oraz wypiekami. Po drodze korowód zatrzymuje się w wybranych domach skąd odbierani są kolejni starcy. Tańczy się typowe dla danego regionu tańce. Jednym z takich tańców jest verbuňk, uznany w 2005r. przez UNESCO za niematerialne dziedzictwo kultury. Verbuňk jest skocznym i improwizowanym tańcem męskim.
